روستای گیل چالان

خوش آمدید

ما را در فضای مجازی دنبال کنید 

گیل چالان، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان رضوان‌شهر در استان گیلان ایران است

این روستا در دهستان گیل دولاب قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۸۶۱ نفر (۲۱۷خانوار) بوده‌است

.

.شهیدان غلامرضا گیل چالانی، سید حسین جوادی، رحمان رحمانی، حسین شکوری، داود وثوقی و ابراهیم ساده از روستای گیل چالان بخش مرکزی رضوانشهر، طی دوران دفاع مقدس برای دفاع از کشور و انقلاب اسلامی به درجه رفیع شهادت نائل آمدند.

شهرستان رضوانشهر با حدود 80 هزار نفر جمعیت و 120 روستا در 70 کیلومتری غرب مرکز استان گیلان واقع شده است که دارای 137 شهید والا مقام، 4 شهید گمنام، 350 نفر جانباز و 32 نفر آزاده است.

مسجد جامعه شهدای گیل چالان از جمله مساجدی است که چند صد سال قدمت دارد و 6 شهید در راه دفاع مقدس دارد

1شهید داوود وثوقی 2 شهید رحمن رحمانی 3 شهید حسین شکوری 4 شهید ابراهیم ساده 5 شهید حسین جوادی 6شهید غلامرضا گیل چالانی

این شهیدان کسانی هستند که جان خود را فدای میهن خود کردند و هیچ وقت یاد این عزیزان در بین مردم روستای گیل چالان از بین نمیرود.

در زندگی روستایی آرامش نقش اصلی را بازی می کند.یکی از مهمترین ویژگی ها و برتری های زندگی روستایی نسبت به زندگی شهری هم,همین آرامش است که تنها در روستاها میتوان به آن رسید.زندگی در روستا آدمی را از هر جنجال و قیل و قال و دود و دم رهایی می بخشد.شاید بسیاری از شهرنشینان در همه ی زندگی خود آرامش یک شب یک مرد روستایی را نداشته باشند.پس از خیزش خورشید به پشت کوه ها و آمدن شب تیره در روستا,.شنیدن آوای سگان در آغاز شب و آوای خروسان در سپیده دم,آنچنان آرامشی به روستا نشینان می دهد که همواره آنان را همراه است.

روستا نشینان همواره یار و یاور یکدیگرند و اگر دردی برای یکی از همسایگان پیش آید , دیگران او را درمانند. اما در زندگی شهری امروزی بسیاری از همسایگان حتا نام یکدیگر را نمی دانند چه برسد بخواهند یاور هم باشند ! در روستا زن و مرد همچون خواهر و برادر هم اند و هیچ کس نگاهی آلوده به دیگران نمی کند . چرا که روستا نشینی به آنان جوانمردی می آموزد . بسیار کم پیش می آید که دختران روستایی دست به کاری بزنند که هم دامان خویش را بیالایند و هم آبروی خانواده ی خود را بریزند .وارونه ی آنچه در شهرها می گذرد , در روستا زن و مرد در بیشتر کارها با یکدیگر همکاری می کنند و نمیگذارند بار زندگی بر دوش دیگری سنگینی کند .زندگی روستایی

روستا نشینان وارونه ی رفتار شهری ها هنوز هم آیین ها و سنت های پیشینیان را پاس می دارند .هنوز هم تا پدر بر سر سفره ننشیند کسی نمی نشیند . هنوز هم فرزندان در پیشگاه پدر پایشان را دراز نمی کنند . هنوز هم به گویش پدران خود سخن می گویند و مانند شهری ها از سخن گفتن به گویش پدران خود شرم نمی کنند ! روستانشینان هنوز هم از همان پوشش (لباس) های ایرانی بهره می برند و بدان می نازند. روستا نشینان ساده دل و راستگویند و برای بدست آوردن روزی خود دست به فریب دیگران و دروغ گفتن نمی زنند.شاید این سخن پیش آید که در روستا ابزارهای پیشرفته و امکانات کم است . در عوض از دلهره و هیاهو و دود و دم خبری نیست . به عنوان یک شهرنشین که زندگی روستایی را بیشتر دوست دارم به روستا نشینان میهنم پیشنهاد می کنم هرگز آرامشی که در روستاها در کنار آنان است را با دلهره و اعصاب خوردی و شتاب کاری و سر و صدای شهری عوض نکنند.

خوشا به حالت ای روستایی

چه شاد و خرم، چه باصفایی

در شهر ما نیست جز دود و ماشین

دلم گرفته از آن و از این

در شهر ما نیست جز داد و فریاد

خوشا به حالت که هستی آزاد

ای کاش من هم پرنده بودم

با شادمانی پر می­ گشودم

می رفتم از شهر به روستایی

آنجا که دارد آب وهوایی

از داده های تاریخی پیداست که کارکردن در روستا و انجام کارهای کشاورزی در روستا در ایران باستان از ارج فراوانی برخوردار بوده است . چرا که سینه ی زمین را می شکافند ، دانه می افشانند ، گله ها را به چرا می برند ، درخت می کارند . شیر گاوها و گوسپندها را می دوشند و آبها را در جویها انداخته به کشتزارها می برند و آنچه را که با رنج و کوشش خود به دست می آورند ارج می نهند و می س . در یسناها آمده :

این آبها و زمینها و گیاهان و آبخورها را خواستار ستاییدنیم و دارنده ی این روستاها را خواستار ستاییدنیم .

الدنبرگ می نویسد : در دین ایرانیان کار و زحمت اجر بزرگی دارد هر کس که کشاورزی می کند و احشام و دیگر اموال خود را نگاهبانی می کند ، به نیکی خدمت می کند . و ایرانی می ستاید پدیدآورنده ی روستاها و نعمت های زندگی را " فرنیرومند مزدا آفریده به دست نیامدنی را می ستاییم . آن فر بسیار ستوده ی زبردست ، پرهیزگار کارگر چست را می ستاییم که برتر از دیگر آفریدگان است . کارگر روستا را می ستایم